Siri, wat is de zin van het
leven?
Daar kan ik je nu geen antwoord
op geven, maar geef me wat tijd
zodat ik een enorm lang
toneelstuk kan schrijven
waarin niets gebeurt.
..
Wat willen we eigenlijk?
Lang geleden leerde ik een bijzondere oefening. Hij ging zo:
1. Neem iets in gedachten dat je heel graag wilt verwezenlijken. Misschien verlang je naar succes, een reis, een huis, een mooier lichaam, een relatie of juist afzondering….
Denk daar eens aan, en voel ook hoe het is om ernaar te verlangen; het verheugen en het hunkeren.
2. Maak je bewust: wat is het eigenlijk dat je hoopt te ervaren door dit moois dat je verlangt?Vreugde, trots, erkenning, liefde? Maak het je eens bewust.
3. Kijk verder: waarom wil je dit eigenlijk ervaren, die trots, tevredenheid, of wat dan ook? Wat kan die ervaring je brengen?
4. Herhaal vraag 3 eventueel tot je niet verder komt/er niets meer ‘onder’ ligt.
Hoe voelt dit?
Deze oefening was indertijd een grote eye-opener voor me. Hij liet me inzien dat alles wat ik verlangde en deed, voortkwam uit een verlangen naar vrede – zelfs de meeste neurotische acties.
Zoeken we niet altijd naar rust: bevrijd te worden van onze onrust?
…
Vrij van verlangens
Ooit waren Stef en ik op straatretraite in Brussel met zenleraar Frank de Waele. We leefden een paar dagen lang op straat; sliepen ’s nachts op stukken karton tegen een kantoorgebouw aan.
Op een ochtend zaten we met zijn allen in station Brussel-Zuid, heel rustig en stil in een cirkel op de vloer. Een Afrikaanse jongeman met troebele ogen begon nieuwsgierig om ons heen te stommelen; het leek alsof hij iets gebruikt had. Hij was door ons gefascineerd en gebaarde dat hij er bij wilde komen zitten. We maakten gewillig plaats en namen hem in onze kring op. Stef vroeg hem vriendelijk: ‘Qu’est-ce que vous cherchez?’ (‘Wat zoek je?’) ‘Je veux tranquillité!’ zuchtte de jongen. (‘Ik wil rust!’) Hij moet de rust in onze zengroep gevoeld hebben. Misschien had hij daarom wel drugs gebruikt, op zoek naar rust en tevredenheid.
Wij leefden in deze retraite met het minimum. Geen dak boven ons hoofd, geen geld op zak. Alleen maar onze zen-oefening en het gezelschap – meer dan genoeg. Niets te verlangen over.
Als je alle verlangens maar loslaat, is er al rust. Dat is de paradox. Je kunt ook aan de slag gaan om van alles te bereiken. De rust die volgt wanneer een doel bereikt is, komt vooral voort uit het tijdelijk vrij zijn van verlangen. Zodra er een nieuw verlangen opkomt, moet daar weer achteraan gerend worden.
Waarom niet meteen nu al in vrede zijn?
…
Rust eenvoudig in jezelf
Er is natuurlijk niks mis met doelen op zich. Maar je hoeft je er niet door te laten beheersen, je hoeft ze niet zo zwaar te nemen! Geloof niet dat de objecten die je denkt nodig te hebben, vrede kunnen brengen. Rust eenvoudig in jezelf, precies zoals je bent. Helemaal in het moment. Dan kun je nog van alles ondernemen, maar zonder het idee dat je er van afhangt. Iets in onszelf blijft immer onverstoord; het ís alleen maar. We worden ouder, veranderen van mening, verhuizen, winnen en verliezen. Maar in zekere zin gebeurt er helemaal niets. Je bent nog altijd ‘hier’.
Telkens wanneer je stilvalt en de blik naar binnen richt, vind je altijd, onontkoombaar, een oase van ruimte en stilte.
Waar je niet meer ‘iemand’ bent, maar wel helemaal en levendig aanwezig.
En er ontbreekt niets.
Happiness is your nature.
It is not wrong to desire it.
What is wrong is seeking it outside
when it is inside.
– Ramana Maharshi –
