Feelings, by themselves, do not create problems.
It is rather the tendency to interpret and analyze them. When out of habit you believe those interpretations,
it is there that the suffering begins.
– Mooji
Verlangen naar Waarheid
‘This precious human birth’ zeggen de Tibetanen: deze kostbare menselijke geboorte. Wat betekent: gebruik dit leven goed, om je wezenlijke vrijheid te realiseren.
Ik ben zelf al met een verlangen naar waarheid opgevoed. Mijn vader was filosoof en altijd op zoek naar dieper inzicht. Conversaties die niet over iets wezenlijks gingen, ergerden hem.Hij leerde mij om een gedachtegang altijd ‘tot het einde te denken’, niet halfslachtig te zijn in mijn redeneringen.Soms konden we letterlijk uren achtereen in een hevige discussie verwikkeld zijn, tot we uiteindelijk alle woorden helder hadden – en meestal ontdekten we tenslotte, dat we het vanaf het begin al eens waren geweest, zij het met andere klemtonen of ander gebruik van begrippen.
Van hem leerde ik, het er nooit bij te laten zitten, mijn ideeën tot de bodem te onderzoeken. Hij had een grote liefde voor taal en een geweldige snelheid en scherpte van denken.
Als een gedachtegang zichzelf oplost, zoals een wiskundige vergelijking die op nul uitkomt, is dat een heerlijk gevoel van kloppen, van bevrijding en rust, zei hij eens. Het denken had zichzelf dan als het ware overbodig gemaakt.
Ironisch hoe juist het denken ons iedere keer weer in de problemen brengt – huisgemaakte, zelfverzonnen problemen welteverstaan.
Er is vaak zo’n stemmetje in ons dat fluistert: ‘het gaat niet zoals ik wil!’ of ‘het hoort anders te zijn…’ – zodra je dat stemmetje gaat geloven, dan bekruipt je een akelig gevoel van onheil. Want het lichaam reageert op alles wat de gedachten projecteren. En dan lijkt er opeens echt iets aan de hand te zijn.
De kunst is om er steeds weer doorheen te prikken en te zien: oh… maar ook dit berust op een willekeurige gedachte die ik zomaar geloof! Als je dan weer, leeg, terug belandt in het moment, is er even helemaal niets, alleen maar zijn. Geen problemen, geen doelen, geen verwikkelingen. Geen hoop op beter, geen angst. Alleen maar dit. Wat een bevrijding. Het is niet onze gewoonte om stil en leeg te zijn. We denken meestal dat we iets nodig hebben om ons aan vast te houden: een zelfbeeld, een plan, een plicht, een verlangen.
Maar probeer het NU maar eens, terwijl je dit leest: wees helemaal leeg en stil voor één enkel moment! Laat alle ideeën los. Geen toekomst, geen verleden, zelfs geen idee van nu. Pak geen gedachte meer op!
Wees leeg en stil. Rust daarin voor een moment…….. Is er nu nog een probleem? Mist er iets?
Maakt het uit hoe je haar zit? Wat voor dag het is?
Heb je een zelfbeeld nodig? Merk dat je he-le-maal-niets nodig hebt om hier te zijn, zoals je bent,
in volmaakte vrede.
Zenmeester Ummon sprak: ‘Ik heb het niet over de voorbije dagen van de maand, maar laten we het hebben over de dagen die nog komen.
Wie kan daar iets zinnigs over zeggen?’
En hij gaf zelf het antwoord: ‘Elke dag is een goede dag.’
