Op een mooie dag is een jonge vrouw op weg naar de stad om de laatste voorbereidingen voor haar huwelijk te treffen. Een afspraak met de kleermaker, een met de patissier en een met de priester staan op het program. Zich daarop al verheugend, fantaseert ze over de smeuiïge details van de trouwerij. Vol enthousiasme dagdromend daarover en over haar charmante verloofde, loopt ze met ferme passen door het bos.
Opeens is er een luid geritsel in de struiken en voor ze het weet, staat ze oog in oog met een grommende tijger. In een oogopslag verdwijnt haar hele wereld in het niets! De kleermaker, de patissier en de priester: flits! Verdwenen. Zelfs de verloofde: vergeten! Al haar wensen, hoop, status, toekomstplannen: niets meer van over.
Slechts de glanzende ogen en de zware ademhaling van de tijger vullen nu haar hele wereld, in dit – waarschijnlijk fatale – moment.
………
Wat heeft dit met ons te maken? Moet het echt zo dramatisch zijn?
Zolang we blijven rondrennen in de drukte van alledag, zijn we gepreoccupeerd met allerlei triviale problemen. Wat zal ik morgen nou tegen haar zeggen, doe ik mijn werk wel goed genoeg, zou ik die opdracht krijgen, zal ik mijn haar vandaag nog wassen, hoe zou het met mijn neefje gaan, is pasta beter of toch liever rijst? De gedachten zijn blij met alle details waarop ze kunnen kauwen – en die ze eindeloos herkauwen.
Maar wanneer er een tijger op je pad komt, of een hongerige leeuw en je weet het even helemaal niet meer, dan valt die preoccupatie zonder moeite weg. Nu moet je hier zijn! Hier en nu. Er is geen uitweg meer. Dan wordt vanzelf wel helder wat hoofdzaak en wat bijzaak is. Misschien is het wel als een frisse wind die heel veel overbodigs wegblaast.
Gelukkig heb je geen tijger of leeuw nodig om al je problemen op te eten. We kunnen zelf besluiten om helemaal in dit moment aanwezig te zijn, bij wat we ook doen: stofzuigen, een email schrijven, eten, iemand te woord staan. ‘Ichi tantei’, noemde mijn zenmeester Harada Tangen dat: één ding tegelijk doen met onverdeelde aandacht; met je hele hart. Dat verlost ons van zoveel onrust! Dit was een van de lessen die ik in Japan begon te leren, met vallen en opstaan.
We kunnen doelbewust al onze ideeën, plannen en opvattingen even parkeren. Ook al komen er twijfels op, verveling, ergernis, onrust… laat ze voorbij trekken en richt je op je ademhaling – of op dat waarmee je bezig bent. Je bent nu hier, er is niets anders dan Dit. Vergeet jezelf en ga op in het moment. Dan word je bevrijd van vele oneigenlijke zorgen.
‘De beste manier om voor de toekomst te zorgen is goed voor het heden te zorgen’, zei de Viëtnamese leraar Thich Nhat Hanh. Want wat is een betere voorbereiding op de (onbekende) toekomst dan de oefening om NU open en aandachtig te zijn? Helemaal aanwezig voor wat het leven ook brengt.
Dus… laat de leeuw van het hier en nu alles maar opeten, zélfs de persoon die je denkt te zijn! Want ook alle ideeën over jezelf creëren een illusie die je maar afleidt.
Helemaal opgegeten, is er niets anders dan Dit: het zoemen van de stofzuiger, de verse boterham, je aandacht voor een ander. Vrij en blij.
