De ezel zei tegen de tijger: “Het gras is blauw. “
De tijger antwoordde: “Nee, het gras is groen.”
De discussie laaide op, ze kwamen er niet uit en de twee besloten naar de leeuw, de koning van de jungle, te gaan.
Al vóór het bereiken van het bos, waar de leeuw op zijn troon zat, begon de ezel te roepen: “Zijne Hoogheid, is het niet waar dat het gras blauw is?”
De leeuw antwoordde: “Klopt, het gras is blauw.”
De ezel haastte zich vooruit en ging verder: “De tijger is het niet met me eens, hij spreekt me tegen en irriteert me, straf hem alsjeblieft.”
Toen verklaarde de leeuwenkoning: “De tijger wordt gestraft met 5 jaar stilte.”
De ezel maakte een sprongetje van blijdschap en ging tevreden verder, steeds herhalend: “Het gras is blauw!”
De tijger accepteerde zijn straf, maar hij vroeg de leeuw: “Uwe majesteit, waarom hebt u mij gestraft? Het gras is immers groen.”
De leeuw antwoordde: “Eigenlijk is het gras inderdaad groen.”
De tijger vroeg: “Dus waarom straft u me dan?”
De leeuw antwoordde: “Dat heeft niets te maken met de vraag of het gras blauw of groen is. Deze straf is omdat het niet toelaatbaar is voor een dapper en intelligent wezen zoals jij om tijd te verspillen met ruziën met een ezel, en mij bovendien nog lastig te komen vallen met de kwestie.”De ergste tijdverspilling is ruzie maken met de dwaas en de fanaticus die niet om waarheid of realiteit geven, maar alleen om de overwinning van hun geloof en illusies. Verspil nooit tijd aan argumenten die nergens op slaan. Er zijn mensen die, hoeveel bewijs en argumenten we hen ook presenteren, niet in staat zijn om die te begrijpen; en anderen zijn verblind door ego, haat en wrok, en alles wat ze willen is gelijk hebben, zelfs als ze ernaast zitten. Als onwetendheid schreeuwt, is intelligentie stil. Jouw rust en stilte zijn meer waard.
….Ik kwam dit grappige verhaaltje op het internet tegen en begreep de wijsheid ervan. Toen bedacht ik me beschaamd, dat ik zelf niet altijd alleen maar de tijger ben geweest maar ook wel eens de ezel, die iets volhield wat later helemaal niet bleek te kloppen. Oeps… Laat ik er maar mild om glimlachen en me voornemen voortaan rustiger naar de ander te luisteren en open te staan. Een zekere bescheidenheid is altijd gewenst!
De ezel en de tijger in jezelf
Wellicht zou je de ezel en de tijger ook als twee aspecten van jezelf kunnen zien. De ezel is dan het ego-denken: de vele gedachten die je komen plagen en verwarren. Alle meningen, verwachtingen en oordelen, en alle ideeën over jezelf.
De tijger is dan je aandacht, oftewel je bewustzijn, waarin alles verschijnt. Het is er altijd, je pure aanwezigheid. In wezen onverstoorbaar, voorbij alle gedachten.
Maar wat we geregeld doen, is met onszelf een vruchteloze discussie aangaan. We hopen iets te bereiken ons slimme denken: we analyseren, veronderstellen en vermoeden, en piekeren ons suf. We geven het denken veel te veel ruimte! Daar zou eigenlijk dezelfde straf op moeten staan als de tijger in het verhaal kreeg: een opgelegde periode van stilte.
Is dat niet feitelijk wat yoga en meditatie ons ook brengen? Een periode van verstilling waardoor de ‘ezel-gedachten’ in ons geen gesprekspartner meer vinden. ‘Ik wil dit, ik vind dat…’ (met alle angsten en interpretaties) moeten we dan terzijde laten, we voeden die gedachten niet meer, zodat we meer en meer gewoon in het moment zijn. Want een ruimte ontstaat er dan!
